Hayat, bazen bir patika, bazen de upuzun bir yolculuk gibi gelir insana. Kimi zaman yolun başında neşeyle koşarsın, kimi zaman taşlara takılıp tökezlersin. Ama her adımda, her sendelemede, hatta her düşüşte bir şeyler öğrenirsin. Hayat, öyle cömert bir öğretmen ki, sana sadece kitaplardan değil, yaşadıklarınla öğretir. Bazen bir kayıp, bazen bir hata, bazen de beklenmedik bir karşılaşma olur bu dersin adı. Ama hepsi, seni sen yapmaya gelir.
Düşünsene, hayatında her şey pürüzsüz olsaydı, her istediğin anında gerçekleşseydi, neyi öğrenirdin ki? Belki de en büyük hediye, tam da o zor anlarda saklı. Hani birileri ansızın hayatından çıktığında, için burkulur ya; işte o an, kendi gücünü keşfetmeye başlarsın. Kendi ayakların üzerinde durmayı, kendi yolunu çizmeyi öğrenirsin. O terk ediliş, aslında sana “Sen kendine yetersin” demenin bir yolu olur. Acıtır, evet, ama aynı zamanda güçlendirir.
Bazen de kontrol edemediğin şeyler gelir kapına. Planların altüst olur, her şey ters gider. “Neden böyle oluyor?” diye isyan etmek istersin. Ama bir durup düşün; belki de hayat, sana “Bırak, her şeyi kontrol etmeye çalışma” diyordur. Belki de asıl mesele, elinde olanlara sarılmak, onlara şükretmek ve akışa güvenmektir. Kontrol edemediğin her dalga, seni sakin sularda yüzmeyi öğretir. Bir bakmışsın, içindeki fırtınalar durulmuş, sen daha huzurlu bir limana varmışsın.
Hayatın bir kuralı var: Yaşanması gerekenler, bir şekilde yaşanır. Kaçamazsın, erteleyemezsin. Ama bu, kaderine boyun eğmen gerektiği anlamına gelmez. Aksine, her deneyim, sana bir şeyler öğretmek için oradadır. Bir ilişkin biter, bir hayal kırılır, bir kapı kapanır... İlk anda dünya başına yıkılmış gibi hissedersin. Ama sonra, o kırık parçalardan yepyeni bir sen doğar. Her yanlış, sana doğruyu gösterir. Her kayıp, sana neyin kıymetli olduğunu hatırlatır. Ve her gözyaşı, bir gün gülümsemeye dönüşür.
Bu yüzden, belki de en güzel soru şu: “Bu bana ne öğretiyor?” Bir şey ters gittiğinde, bir plan suya düştüğünde ya da bir hayal uzaklaştığında, kendine bunu sor. Çünkü hayat, dersini öğrenene kadar aynı soruyu farklı şekillerde önüne getirir. Tıpkı sabırlı bir öğretmen gibi, sen anlayana kadar bekler. Ve sen o dersi aldığında, bir bakmışsın, yolun daha aydınlık, adımların daha sağlam olmuş.
Hayatta hiçbir şey sebepsiz değil. Tesadüf sandığın o anlar, aslında birer hediye. Belki o an fark etmezsin, ama bir gün dönüp baktığında, her şeyin bir anlamı olduğunu görürsün. Kötü sandığın şeyler, seni daha güçlü yaptı. Zor sandığın yollar, seni daha cesur kıldı. Ve yalnız sandığın anlar, aslında sana kendini buldurdu. Her şey, bir sebep-sonuç zincirinde, seni daha iyi bir versiyonuna taşımak için var.
Bu yüzden, sevgili yolcu, kendi yolunda yürümeye devam et. Tek başına da olsan, yanında birileri de olsa, bu senin yolun. Her adımda bir şeyler öğren, her deneyimde biraz daha büyü. Hayatın sana sunduğu dersleri kucakla, çünkü onlar seni sen yapan hazineler. Ve unutma, ne yaşarsan yaşa, her şeyin bir anlamı var. Sen yeter ki o anlamı taşıyan işaretleri görmeyi seç.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Lütfen beğendiğiniz konulara yorumlar yazarak, diğer kullanıcıların takip etmesinde yarar sağlayınız.
Bu sitede verilmeye calisilan genel bilgiler, size doktorunuza gitmeden once bilgi vermesi yonunde hazirlanmistir. Sizin klinik durumunuza gore en uygun ve detayli bilgiyi almak icin mutlaka doktorunuzla gorusunuz.